مقدمه و هدف: کبد چرب، شایع ترین بیماری مزمن کبدی در کشورهای صنعتی غربی است. با این حال شواهدی مبنی برارتباط مدیریت عوامل خطر کبد چرب و دیابت وجود دارد. در این خصوص مطالعه حاضر با هدف ارتباط کبد چرب و ابتلا بهدیابت در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران انجام گرفت.

مواد و روش ها: پژوهش توصیفی همبستگی حاضر بر روی 180 نفر از بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای علوم پزشکیشهید بهشتی تهران مورد مطالعه قرار گرفت. ابزار مورد استفاده فرمی شامل مشخصات دموگرافیک و بالینی بیماران از جمله سطح سرمی کلسترول، HDL ،LDL، تری گلیسرید و هموگلوبین و شاخص های کبدی بود. نتایج با استفاده از آزمون های آماری تی تست و کای اسکوئر و نرم افزار SPSS19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: بر اساس آزمون های انالیز واریانس یک طرفه بین شاخص های LDL، تری گلیسرید، کلسترول و ALT رابطه معنی داری مشاهده شد به گونه ای که با افزایش تری گلیسرید، میزان HbA1c نیز افزایش داشته است (P<0.05). از طرفی با کاهش HDL نیز شاخص HbA1c افزایش یافته بود. همچنین بین شاخص های تری گلیسرید و ALP رابطه معنی داری مشاهده شد به گونه ای که با افزایش تری گلیسرید و ALP، میزان FBS نیز افزایش داشته است (P<0.05).

نتیجه گیری: با توجه به تاثیرات قابل توجه چاقی و دیابت نوع دو در افزایش ریسک ابتلا به بیماری کبدچرب غیرالکلی، فعالیت های بدنی و ورزش منظم متناسب با سن، رژیم غذای کم چرب، کاهش وزن و همچنین انواع روش های درمانیکنترل دیابت و هیپرتانسیون جهت کاهش احتمال ابتلا به بیماری کبدچرب غیرالکلی توصیه می شود.