مقدمه: هپاتیت A یک بیماری عفونی ناشی از ویروس هپاتیت Aمی باشد.در کودکان اغلب بیماری به صورت بدون علامت و خود به خود محدودشونده است ولی در سنین بالاتر علائم بالینی و احتمال مرگ و میر بیشتر می شود .این بیماری در کشورهای در حال توسعه شیوع بالاتری نسبت به کشورهای پیشرفته دارد.با توجه به افزایش سطح بهداشت در سال های اخیر در ایران به نظر می رسد که میزان افراد حساس یا مستعد ابتلا به در جامعه بالاتر رفته باشند . در دانشجویان به علت کم تجربگی در طی آموزش در بیمارستان امکان برخورد بیشتری نسبت به بقیه پرسنل بیمارستانی وجود دارد که این مسئله می تواند عامل درگیری و ابتلا به ویروس هپاتیتA در این افراد باشد.این گروه سنی(24-18 سال) در صورت عدم مصونیت به هپاتیت Aدچار هپاتیت Aشدید علامت دار می شوند که حتی ممکن است منجر به نارسایی کبدی حاد شود.به خاطر همین موضوع این گروه سنی مورد بررسی قرار گرفتند.

مواد و روش ها : مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-مقطعی می باشد که تعداد 100 نفر از دانشجویان 18-24 ساله دانشگاه آزاد یزد در سال 1395 را مورد بررسی قرار داد .از هر شرکت کننده 2 سی سی خون گرفته شد .سپس ،آنتی بادی بر علیه هپاتیت Aبا روش الیزا اندازه گیری شد.اطلاعات شرکت کنندگان نیز توسط پرسشنامه جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: دانشجویان شامل 63 نفر (63%)زن و 37 نفر(37%) مرد بودند .32%بومی و 68%غیربومی بودند.شیوع کلی آنتی بادی علیه هپاتیت A،65%بود.در این میان ابتلا به هپاتیت Aبا جنسیت (p-value=0/9) ،با سن(p-value=0/7)و با محل زندگی (p-value=0/8)ارتباط معنی داری نشان نداد.

نتیجه گیری: 35 %از کل دانشجویان بررسی شده،نسبت به هپاتیتA مصونیت نداشتند.ابتلا به هپاتیت A با محل زندگی ارتباط معنی داری نشان نداد