طی تکامل بسیاری از باکتری ها توانسته اند درون واکوئول سلول های یوکاریوتی مثل مخمر مستقر شوند. درون واکوئول، باکتری‌ها از استرس‌های محیطی در امان می مانند و به مواد غذایی دسترسی دارند. باکتری‌های درون همزیست می‌توانند مواد مختلف را هضم کنند و به سازگاری مخمر در شرایط سخت کمک کنند. جزییات این رابطه ناشناخته است ولی به نظر می‌رسد که زنده ماندن مخمرها به وجود باکتری‌ها وابسته است. در مطالعات گذشته وجود باکتری‌های درون سلولی شامل هلیکوباکتر پیلوری، استافیلوکوک، نوکاردیا و سیانوباکتر در مخمر کاندیدا تروپیکالیس گوارشی با روش های ملکولی و میکروسکوپی گزارش شده است. دراین مطالعه تاثیر مخلوط آنتی‌بیوتیک‌ها بر باکتری‌های درون واکوئول و فعالیت‌های حیاتی این مخمر بررسی شد.

مخمر کاندیدا تروپیکالیس که از بیوپسی معده جدا شده بود از نظر وجود باکتری‌های متحرک درون واکوئول سلول مخمر با گسترش خیس و میکروسکوپ نوری بررسی و زنده بودن باکتری‌ها با رنگ Live/Dead و میکروسکوپ فلورسنت ارزیابی شد. برای اطمینان از وجود درون سلولی هلیکوباکتر پیلوری ، استافیلوکوک، نوکاردیا و سیانوباکتر، DNA مخمر با روش فنل- کلروفرم استخراج گردید. ژن 16S rRNA هر باکتری با پرایمرهای مربوطه تکثیر گردید. مخمر در محیط مایع حاوی عصاره مخمر و گلوکز، با مخلوطی از آنتی‌بیوتیک‌ها شامل سپیروفلاکساسین، مترونیدازول، آموکسی‌سیلین و ریفامپین درغلظت های 32، 64، 128 و 256 g/ml ، تلقیح شد. پس از 24 ساعت گرمخانه گذاری در 37 درجه، وجود باکتری‌های درون واکوئول مخمر و فعالیت حیاتی آن‌ها، با تکرار مراحل بالا بررسی شد. برای مخمر تیمار شده و کنترل شمارش کلنی انجام شد. در آخر، مخمرتیمار شده چند بار بر روی محیط فاقد آنتی‌بیوتیک پاساژ داده شد و حضور باکتری‌ها در نسل‌ جدید مخمر، با تکرار مراحل بالا بررسی شد.

مشاهدات مخمر در گسترش خیس و یا رنگ شده با روش Live/Dead نشان داد که باکتری‌های درون واکوئول مخمر قبل از تیمار آنتی‌بیوتیکی، پس از آن و بعد از پاساژهای متوالی در غیاب آنتی‌بیوتیک‌ها، یکسان بوده وهمچنان زنده و متحرک هستند. الکتروفورز محصولات PCR در هر سه حالت بررسی شده، باند‌هایی با اندازه 521، 756، 606 و 450 bp را نشان داد که به ترتیب بیانگر تکثیر ژن‌های 16S rRNA اختصاصی H. pylori، Staphylococcus، Nocardia و Cyanobacteria بود. این نتایج نشان داد که تیمار آنتی‌بیوتیکی بر فعالیت حیاتی باکتری‌های درون واکوئول مخمر بی‌تاثیر بودند. یکسان بودن شمارش کلنی مخمر تیمار شده و کنترل نیز نشان داد که تیمار آنتی‌بیوتیکی تاثیری بر فعالیت حیاتی مخمر ندارد.

نتایج این مطالعه نشان داد که تیمار مخمر با آنتی‌بیوتیک‌ها بر فعالیت‌های حیاتی مخمر و باکتری‌های درون واکوئول آن تاثیر منفی نمی‌گذارد. به نظر می‌رسد آنتی‌بیوتیک‌ها با ورود به سلول مخمر طی گذشتن از سیتوپلاسم و یا در واکوئول شکل فعال خود را از دست می دهند. وجود باکتری درون واکوئول مخمر یک رابطه حفظ شده تکاملی است که تحت تاثیر عواملی مثل آنتی‌بیوتیک‌ها از بین نمی‌رود. بدین ترتیب مخمرها می‌توانند بعنوان مخزن باکتری‌ها عمل کرده، با آزاد کردن باکتری‌ها بخش مهمی از میکروبیوم معده را بخصوص در زمان مصرف آنتی بیوتیک بازسازی کند.