خصوصیات بالینی بیماری سلیاک گوناگون هستند و ماهیت سیستمیک آن را منعکس می¬کنند. علایم و نشانه¬های کلاسیک شایع شامل اسهال، کاهش وزن و اتساع شکم می¬باشد. البته این بیماری سلیاک دارای مجموعه ای از علائم دیگری می باشد که کمتر مورد توجه قرار می¬گیرد. این تظاهرات عبارتند از: استئاتوره، یبوست، نفخ، آفت دهان ، درد استخوان، آنمی، ویتیلیگو، هیپوکلسمی، هیپوتیروئیدی و تشنج. در کلینیک با تعداد قابل توجهی از بیماران سلیاکی مواجه می¬شویم که علائم غیر گوارشی دارند و ممکن است در نگاه اول به بیماری سلیاک فکر نکنیم. لذا بر آن شدیم تا شیوع علائم بالینی گوارشی و غیر گوارشی بیماران مبتلا به سلیاک را مورد بررسی قرار دهیم.

در این تحقیق علائم بالینی گوارشی و غیرگوارشی 150 نفر از کلیه بیماران سلیاکی مراجعه کننده به کلینیک خاتم الانبیاء شهر یزد مورد بررسی قرار گرفتند. بیمارانی به عنوان سلیاک در این مطالعه وارد شدند که هم انتی بادی ضد ترانس گلوتامیناز بافتی مثبت داشتند و هم در بیوپسی اندوسکوپی مخاط دئودنوم درجاتی از اتروفی مخاطی داشتند. فراوانی این دو دسته علاوم بالینی با استفاده از آزمونهای T و Wilcoxon با یکدیگر مقایسه شدند.

نتایج نشان داد که بیماری سلیاک در جامعه مورد مطالعه در زنان 3/1 برابر شایع تر از مردان است. همچنین در بین علائم مورد بررسی، آنمی با 67/40 درصد بیشترین شیوع و تشنج با 67/0 درصد کمترین شیوع را به خود اختصاص دادند. هیپوتیروئیدی با 26 درصد شیوع پس از آنمی بیشترین شیوع را در کل داشت. اسهال با 7/24 درصد بیشترین شیوع را در علائم گوارشی دارد و پس از آنمی و هیپوتیروئیدی در رده سوم بیشترین شیوع قرار دارد.

این تحقیق نشان داد که علائم غیرگوارشی نظیر درد استخوان، آنمی، ویتیلیگو، هیپوکلسمی و هیپوتیروئیدی شیوع بالاتری نسبت به علائم گوارشی مثل اسهال، استئاتوره، کاهش وزن، تهوع و استفراغ، درد شکم، نفخ، و آفت دهان در بیماران مبتلا به سلیاک دارد. ( با سطح اطمینان 95 درصد و (P.V=0.045