در حال حاضر اصلاح شیوه زندگی تنها درمان توصیه شده برای بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) است. مطالعات اولیه نشان داده‌اند که ویتامین E و سیلی مارین اثرات مفیدی بر روی عملکرد کبد دارند. در این کارآزمایی بالینی دو سو کور ما اثر سیلیمارین و ویتامین E در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی را بررسی کرده‌ایم.

این کارآزمایی بالینی بصورت تصادفی و دو سو کور در 2 مرکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی یزد در بین 80 بیمار (سن 60-20 سال) مبتلا به NAFLD بین ماه‌های سپتامبر 2014 و مارس 2015 انجام گرفت. بیماران بصورت تصادفی در دو گروه ویتامین E (UI 400 روزانه) و سیلی مارین (140 میلی گرم دو بار در روز) برای 4 ماه قرار گرفتند. علاوه بر این، تمام بیماران تحت مشاوره برای کاهش وزن و یک رژیم غذایی کم چربی قرار گرفتند. سطوح سرمی ALT و نیز وضعیت سونوگرافی کبد در ابتدا و در بعد از 4 ماه برای تمام بیماران محاسبه و ثبت گردید. از نظر آماری مقادیر P کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

تفاوت معنی داری از نظر جنس و BMI در دو گروه وجود نداشت. میانگین تغییرات سطح سرمی ALT در گروه درمان شده با ویتامین E، 2/15 و در گروه درمان شده با سیلیمارین 6/31 بدست آمد. در پایان دوره درمان کاهش معنی داری در سطح سرمی ALT در هر دو گروه مشاهده گردید (03/0=p). میانگین تغییرات سطح سرمی ALT در گروه درمان شده با ویتامین E، 2/15 و در گروه درمان شده با سیلیمارین 6/31 بدست آمد. تأثیر سیلیمارین در کاهش سطوح ALT بیشتر از ویتامین E بود. براساس نتایج سونوگرافی پس از دوره درمان وضعیت کبدی در گروه ویتامین E 4 مورد و در گروه سیلیمارین 2 مورد از بیماران نرمال شده بودند. تفاوت معنی داری در تأثیر ویتامین E در بهبود وضعیت کبدی نسبت به سیلیمارین مشاهده شد (04/0=p). به طور کلی عوارض جانبی در هر دو گروه گذرا و شامل اسهال، تهوع و دل درد می‌شدند.

براساس نتایج بدست آمده به نظر می‌رسد که تأثیر سیلیمارین به نفع تغییرات بیو‌شیمیایی ALT و تأثیر ویتامین Eبه نفع نتایج سونوگرافی و بهبود وضعیت کبد می‌باشد.