ترومبوسایتوپنی و اسپلنومگالی دو عارضه شایع هیپرتانسیون پورت در بیماران نارسائی کبدی پیشرفته می باشند که انتظار داریم بعد از پیوند کبد رفع گردند اما این عوارض در برخی بیماران بعد از پیوند پایدار می مانند. هدف این مطالعه بررسی یافته های داپلر ورید پورت در بیماران با و بدون ترومبوسایتوپنی و اسپلنومگالی پایدار پس از پیوند به منظور بررسی بیشتر علت و پاتوژنز این عوارض است.

بالغین سیروزی که ترومبوسایتوپنی و اسپلنومگالی در زمان پیوند کبد داشتند، در بیمارستان منتصریه، مرکز پیوند مشهد تحت بررسی قرار گرفتند. بیماران بر اساس تداوم تعداد پایین پلاکت و سایز بالای طحال حداقل 12 ماه پس از پیوند به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. برای هردو گروه سونوگرافی داپلر رنگی ورید پورت انجام شد. یافته های آزمایشگاهی، اولتراسوند داپلر و مشخصات بالینی دو گروه مقایسه شد.

سی و نه بیمار در هر کدام از گروه های مورد و شاهد انتخاب شدند. اتیولوژی پیوند کبد، سن، جنس، مدت پیوند کبد و MELD score قبل پیوند بین دو گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری نداشتند. نسبت قطر ورید پورت در محل آناستوموز به قبل از آناستوموز (anastomose ratio) و سرعت جریان پورت در محل آناستوموز در گروه مورد بیشتر از گروه شاهد بود. تغییرات طبیعی تنفسی >50% ورید پورت در گروه مورد کمتر از گروه شاهد بود. تعداد آخرین پلاکتهای بیمار بعد پیوند با دیامتر طحال، anastomose ratio، سایز طحال قبل از پیوند و تعداد پلاکتهای قبل از پیوند ارتباط معنی داری داشت (به ترتیب 56/0و64/-0، 41/0، 75/0- = r ؛ 001/0>P ). براساس آنالیز لوجیستیک چند متغیره سایز طحال قبل از پیوند و anastomose ratio ورید پورت متغیرهای مستقل در پیشگویی ترومبوسایتوپنی و اسپلنومگالی پایدار پس از پیوند کبد بودند.

در بیمارانی که پس از پیوند کبد اسپلنومگالی و ترومبوسایتوپنی آنها بهبود نمی یابد ممکن است یک نشانه احتمالی از تنگی ورید پورت در محل آناستوموز باشد. اسپلنومگالی قبل از پیوند ارتباط نزدیکی با بهبودی تاخیری سایز طحال پس از پیوند دارد.